بازخورد به کودکتان با شنیدن و پیروی کردن از او همراه خواهد بود.

آیا برای رفتاری که می خواهید آموزش دهید الگوی خوبی هستید؟

دقیقه ای به این فکر کنید چگونه الگویی برای چیزی که از فرزندتان می خواهید هستید.

 آیا تا به حال به عیب های خود توجه کرده اید؟

این می تواند نشان دهد که شما آماده بازخورد هستید و چگونه می توانید برخی از جنبه های عملکردی یا رفتاری خود را بهبود ببخشید. آیا رضایت خود را از دستاوردهایتان بیان می کنید؟ آیا شما الگویی برای زندگی ای هستید که تلاش را با پذیرش متعادل می کند؟ اگر تمام چیزی که به فرزندتان نشان می دهید تلاش بی وقفه است، فرزندتان که ممکن است استقامت شما را نداشته باشد و ممکن است هنوز حس درونی  پاداش در او نهادینه نشده باشد، ممکن است توسط استاندارهایی که باور دارند، شما موقعیت را برای  آن ها تعیین می کنید، احساس کلافه شدن داشته باشند. همچنین می تواند باعث شود فرزند شما تا حدودی اهداف غیرواقعی داشته باشد و اغلب از خود و دیگران ناامید شود. کودک شما احتمالا نیاز داشته باشد ببیند تلاش‌های اصلاحی به این معنی نیست که تلاش ها ناقص است یا آن ها کمبود دارند. اگر شریک زندگی دارید، چگونه به بازخورد همسرتان در مقابل فرزندتان پاسخ می دهید؟ آیا شما دو نفر قادر به ارائه و پذیرش نظرات اصلاحی یا خواسته ای در مورد رفتار یکدیگر هستید؟ یا از دادن این نوع بازخورد به یکدیگر خودداری می کنید تا زمانی که فرزندتان بخوابد یا نه؟ کار گروهی با یکدیگر برای یاد دادن  بازخورد  دادن و دریافت بازخورد بدون خصومت یا حالت تدافعی برای فرزند شما بسیار ارزشمند خواهد بود. مثال‌های مثبت ممکن است شامل جملاتی مانند «کاش به من می‌گفتی که دیر می‌آیی. دفعه بعد، می تونی به من اطلاع بدی؟» یا “می دانم که این محصول را در فروشگاه نبود، اما آیا میتونی دفعه بعد قبل از رفتن به من اطلاع بدی که جایگرین برای آن محصول بگویم؟  روش شما برای ارائه بازخورد و درخواست چیزی هرچه باشد، به یاد داشته باشید که این یک خط پایه از انتظارات برای فرزند شما ایجاد می کند. و اگر به دلایل واقع گرا چنین مکالماتی را از آنها پنهان می‌کنید، به خاطر داشته باشید که فرزند شما نمی‌تواند شاهد بازخورد به عنوان بخشی عادی و غیرقابل تهدید از تعاملات روزانه باشد.

هنگام انتقاد از دیگران، فرزندانتان شما را می بینند.

کودکتان با دقت شما را تحت نظر دارد،  و حتی زمانی که شما مستقیما به کودک اشاره نمی کنید، از شما سرنخ می گیرد. به همین دلیل مهم است که انواع انتقاداتی را که در مورد افراد دیگر می‌دهید در نظر بگیرید – کسانی که نمی‌شناسید و کسانی که از نزدیک می‌شناسید. هر چند وقت یکبار به عیوب دیگران اشاره می کنید و در مورد آنها چه می گویید؟ حتی پیام های منفی ظریف در مورد افراد توسط فرزندان شما جذب می شود و آنها به طور فزاینده ای از معیارهایی که برای ارزیابی دیگران استفاده می کنید آگاه می شوند. اگر دائماً در حال ایراد گرفتن از دیگران هستید، تصور اینکه فرزندتان ممکن است نگران باشد که او را به همان شیوه قضاوت کنید، غیر منطقی نیست، حتی اگر آنها هرگز این حرف را نزنند.