بیش فعالی در کودکان
بیش فعالی (ADHD) در کودکان چیست؟
اختلال کم توجهی- بیش فعالی ( ADHD ) در کودکان، یک تفاوت در رشد مغز است که می تواند بر روی توانایی تمرکز و خودکنترلی کودکان تاثیر بگذارد. بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات در کودکان است، که تقریبا 10% از کودکان آمریکا را تحت تاثیر قرار داده است؛ در حالی که بیش فعالی اغلب در کودکان دیده می شود می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد.
علائم بیش فعالی ( ADHD ) در کودکان
بیش فعالی در هر کودک به طور متفاوت دیده می شود، اما اغلب شامل مشکلاتی در رابطه با تمرکز، توانایی در انجام وظایف و برنامه ریزی آینده می شود.
علائم(ADHD) از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اما بیشتر کودکان ترکیبی از علائم نوشته شده در زیر را نشان می دهند:
بی توجهی: فرزند شما ممکن است در توجه کردن به مشکل برخورد کند یا به سادگی حواسش پرت شود.
تکانشگری: در این مورد فرزند شما ممکن است بدون فکر رفتار کند، برای مثال حرف دیگران را قطع کند.
بیش فعالی: فرزند شما دائما در حال حرکت است و بیش از اندازه فعالیت کرده یا حرف می زند.
علائم بیش فعالی و تکانشگری عبارتند از:
- بی قراری
- پیچ و تاپ خوردن
- دشوار بودن نشستن برای انجام کارهای ثابت
- دویدن و بالا و پایین پریدن در جاهای نامناسب
- زیاد حرف زدن یا قطع کردن صحبت دیگران
- سخت بودن انتظار
علائم بی توجهی عبارتند از:
به مشکل برخوردن در اتمام وظایف
گم کردن مکرر وسایل
فراموش کردن
ناتوانی در سازماندهی
پرت شدن حواس به راحتی
اشتباه کردن از روی بی دقتی
گوش نکردن
انواع بیش فعالی در دوران کودکی:
علائم کودک شما تا حد زیادی تعیین می کند که به کدام یک از سه نوع اصلی ADHD مبتلا است:
نوع بیش فعالی و تکانشی: در این نوع کودکان هم رفتارهای بیش فعالی و هم تکانشی از خود نشان می دهند.
نوع بی توجهی: قبلاً این اختلال نقص توجه (ADD) نامیده می شد. کودکانی که این علائم را دارند در توجه کردن به مشکل برمی خورند. ممکن است علائم این نوع از ADHD را به سرعت نوع اول متوجه نشوید.
نوع ترکیبی (تکانشی، بیش فعالی و بی توجهی) : کودکان مبتلا به این نوع ADHD علائم متعددی از دو نوع اول را نشان می دهند. نوع ترکیبی از شایع ترین اشکال ADHD است.
دلیل وجود ADHD در کودکان:
محققان هنوز به دلیل اصلی این اختلال پی نبرده اند. اما شناخته شده است که یک اختلال خانوادگی است، به این دلیل که از هر 4 کودک مبتلا به بیش فعالی، یکی از والدین آن ها نیز مبتلا به این اختلال هستند.
تحقیقات نشان داده اند که کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در موارد زیر تفاوت هایی داشته باشند:
- در مناطقی از مغز که کنترل مهارت های اجتماعی، توجه و حرکت به عهده آن ها است.
- مواد شیمیایی که ارتباطات را در مغز کنترل می کنند.
همچنین محققان براین باورند که مغز کودکان مبتلا به ADHD نسبت به دیگر کودکان دیر رشد می کند.
مطالعات هیچ شواهدی مبنی بر اینکه ADHD می تواند ناشی از موارد زیر باشد نشان نداده اند:
قند
واکسن ها
فرزندپروری ضعیف
تلویزیون یا بازی های ویدیویی
این اختلال به چه اندازه شایع است؟
- از هر 10 کودک در ایالات متحده، 1 کودک مبتلا به ADHD است.
- پسران دو برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به این اختلال هستند.
- برخی از محققان بر این باورند که ADHD در دختران ممکن است کمتر تشخیص داده شود، زیرا آن ها بیشتر به نوع بی توجهی مبتلا می شوند تا نوع تکانشگری یا بیش فعالی
- از هر 10 کودک مبتلا به بیش فعالی 6 نفر آن مبتلا به اختلال عاطفی یا رفتاری دیگر است.
تشخیص ADHD در کودکان:
ADHD به وسیله ارزیابی مغز و براساس علائم کودک شما تشخیص داده می شود.
اگر فرزند شما تمام این شرایط را داشته باشد ممکن است تشخیص ADHD را دریافت کند:
- او حداقل شش علامت ذکر شده در ابتدای مقاله را باید داشته باشد، از جمله بی قراری زیاد یا پرت شدن حواس به آسانی
- علائم به مدت 6 ماه یا بیشتر طول بکشد.
- علائم موجود در بیش از یک موقعیت مانند خانه، مدرسه و اجتماع باعث ایجاد مشکلاتی برای کودک شما شود.
- علائم او قبل از 12 سالگی شروع شود.
درمان بیش فعالی در کودکان:
مطالعات نشان دهنده پروسه درمان طولانی، همراه با ترکیبی از مشاوره روانشناختی و دارو درمانی هستند که تاثیرگذارتر از مصرف دارو به تنهایی است.
برای کودکان زیر 6 سال نیز فقط تراپی روانشناختی به عنوان درمان پیشنهاد می شود. با رشد کودک ممکن است پزشک دارو نیز تعیین کند.
مشاوره روانشناختی برای درمان کودکان مبتلا به ADHD:
مشاور می تواند با آموزش تکنیک های ویژه به کودکان کمک کند تا رفتارهای خود را بهتر مدیریت کنند.
همچنین مشاورین با آموزش مهارت هایی به والدین به آن ها در کنترل رفتار فرزندشان نیز کمک می کنند. برخی از این تکنیک ها شامل:
- ایجاد ساختار منسجم تر و انتظارات واضح
- روتین های تشویقی
- پاداش برای رفتارهای خوب و نشان دادن یاس و ناامیدی برای رفتارهای نا مناسب
کودکانی که به مدرسه می روند نیز می توانند از تراپی برای کمک به مدیریت موارد زیر کمک بگیرند:
- مدیریت زمان
- سازماندهی
- برنامه ریزی پیش رو
آموزش مهارت های اجتماعی شکل دیگری از درمان ADHD است که ممکن است برای کودک شما مفید باشد. این آموزش به او رفتارهایی را یاد می دهد که در توسعه و حفظ روابط اجتماعی تاثیر گذار است.
دارودرمانی برای درمان ADHD در کودکان:
دسته ای از داروها به نام محرک ها برای درمان موثر بسیاری از کودکان بیش فعال به کار می رود. این داروها در تمرکز و کاهش حواس پرتی کودکان تاثیر گذار هستند. برخی از داروهای غیرمحرک نیز به روش های مشابهی عمل می کنند.
برخی از داروهای محرک عبارتند از:
آمفتامین ها(Amphetamines)
متیل فنیدیت ها (Methylphenidates)
ممکن است مدتی طول بکشد تا شما و پزشک تان بهترین دارو، دوز و برنامه را برای کودک مبتلا به این اختلال پیدا کنید. و به یاد داشته باشید ممکن است داروها برای همه کودکان مبتلا به ADHD موثر نباشند. همچنین داروهای ADHD گاهی اوقات عوارض جانبی مانند سردرد یا کاهش اشتها با خود به همراه دارند.
درمان های جایگزین:
برخی از این درمان ها عبارتند از:
یوگا: این شکل از ورزش می تواند به کودک شما کمک کند تا آرامش داشته باشد و نظم و انضباط را بیاموزد.
مدیتیشن: این مورد نیز ممکن است به کودک شما در داشتن احساس آسایش بیشتر کمک کند.
آموزش نوروفیدبک: در این نوع آموزش، در حالی که نورتراپیست با استفاده از الکتروانسفالوگرافی (EEG) فعالیت مغز او را اسکن می کند، کودک شما بر روی یک کار تمرکز می کند. آنها از بازخورد دستگاه استفاده می کنند تا به کودک کمک کنند زمانی که تمرکز خود را از دست می دهد آگاه شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نوروتراپی و مزایای آن اینجا کلیک کنید.
کیلینیک تخصصی سرشت برساد همراه با همکاران متخصص خود و با انجام تکنیک های به روز و تخصصی در کنار شما و فرزندتان است تا این اختلال در زندگی فرزندتان تا حد ممکن کم رنگ شده به خوبی مدیریت شود.