چرا روابط مهم هستند؟
عشق به عنوان یکی از عمیق ترین احساسات شناخته شده برای انسان ها است. عشق انواع مختلفی دارد، اما بسیاری از مردم به دنبال ابراز آن در یک رابطه عاشقانه با یک شریک سازگار هستند. از دیدگاه این افراد، روابط عاشقانه یکی از مهمترین جنبههای زندگی را تشکیل میدهند و منبع احساس رضایت عمیق هستند.
در حالی که ارتباط برقرار کردن با دیگر افراد ذاتی است، توانایی ایجاد روابط سالم و محبت آمیز آموخته می شود. برخی شواهد نشان می دهد که توانایی ایجاد یک رابطه مستحکم از دوران نوزادی شروع شده و در اولین تجربیات کودکی، با مراقبی که در دوران نوزادی نیازهای نوزاد را برای غذا، مراقبت، مهربانی، حمایت، برانگیختن و ارتباطات اجتماعی برآورده می کند، شکل می گیرد. بودن در چنین روابطی سرنوشت ساز نیست، اما برای ایجاد الگوهای عمیقاً ریشه دار در رابطه با دیگران تئوری شده اند. با این حال، پایان یک رابطه، اغلب منشأ ناراحتی روانی بزرگ است.
چگونه یک رابطه سالم بسازیم؟
حفظ یک رابطه قوی مستلزم مراقبت و ارتباط مداوم است، به ویژه ثابت شده است که مراقبت و ارتباط مداوم و داشتن ویژگی های خاص برای تقویت روابط سالم بسیار مهم هستند. هر فردی برای شروع باید مطمئن باشد که شریک زندگی آنها مایل است زمان و توجه خود را به فرد دیگری اختصاص دهد و هر دو باید متعهد باشند که تفاوت های خود را حتی اگر در طول زمان تغییر کنند، بپذیرند.
در قرن 21، روابط خوب معمولا توسط مطلوبیت های احساساتی و جسمی و به ویژه با توزیع کارهای ضروری خانه مشخص می شوند. همچنین زوجینی که یک رابطه مستحکم دارند، نسبت به یکدیگر احساس قدردانی می کنند، بطور آشکار محبت را از یکدیگر دریافت می کنند، و در بحث های صادقانه در مورد روابط جنسی صحبت می کنند.
در روابط خوب، شرکا در تلاش اند که از شک و شبهه پارتنرشان سود ببرند که باعث ایجاد حس حضور در یک تیم می شود. از آنجایی که این احساس در دراز مدت حفظ می شود، می تواند در غلبه به چالش هایی که به طور اجتناب ناپذیذر با آن ها روبرو خواهند شد کمک کند.
چگونه عشق را بیابیم؟
پیدا کردن پارتنری که بتوان زندگی را با او اشتراک گذاشت، فرآیندی شگفت آور اما غالبا دشوار است. یافتن پارتنر چه به صورت آنلاین یا حضوری فرقی ندارد، این جستجو احتمالا فرد را به سمت موقعیت های نا آشنا سوق می دهد تا با شریک احتمالی خود روبرو شود. برای رسیدن به موفقیت در این زمینه اغلب باید از منطقه امن خود خارج شد.
تعیین اینکه آیا یک فرد خاص به عنوان یک همسر بالقوه مناسب است و اینکه آیا یک رابطه منعکس کننده شفیتگی موقت است یا عشق واقعی، می تواند چالش برانگیز باشد، اما تحقیقات نشان می دهد که سرنخ های آشکاری در رفتارها وجود دارد.
احساس فرد از خودش، یک نشانه غیر شهودی برای انطباق یا مشخصات یک پارتنر بالاقوه است. کسی می تواند یک شریک خوب باشد که فرد را به کشف فعالیت هایی یا باورهایی جدید سوق دهد که خودپنداره او را گسترش می دهند. یکی دیگر از نشانه ها ممکن است استرس باشد: تعامل مکرر با کسی که برداشتش برای ما اهمیت دارد، میتواند به اضطراب دامن بزند. سایر شاخص های مثبت عبارتند از انگیزه زیاد برای دیدن شخص، صرف کردن زمان و احساسات و انرژی قابل توجه، برای رشد کردن رابطه است.
چگونه روابط شکست می خورند؟
هر رابطه ای نشان دهنده جهش ایمانی (ایمان پیدا کردن به موضوعی که دلیل منطقی برای باور به آن نداریم) برای حداقل یک شریک است، و حتی در خوشبخت ترین زوج ها، همان ویژگی هایی که زمانی آنها را به سمت یکدیگر جذب می کرد، در نهایت می تواند آزاردهنده باشد در نتیجه آن ها را از هم دور کند. به دست آوردن مهارت هایی برای پایدار کردن یک رابطه کار دشواری است و ممکن است چالش ها بدون اطلاع قبلی ظاهر شوند.
در روابط کوتاه مدت و گاه به گاه، ممکن است هیچ کدام از طرفین آینده ای دراز مدت و واقعی را با یکدیگر تصور نکنند، اما اغلب مواقع یکی از طرفین دست به اقدام زده و در برخی موارد پارتنر خود را شبح جلوه می دهد، در نتیجه بدون هیچ ارتباطی، حتی یک متن از رابطه خارج می شود.
برای برخی از زوج ها، خیانت می تواند آخرین تیر خلاص باشد، اما به طور شگفت انگیزی تعدادی از روابط از خیانت جان سالم به در می برند، دیگر روابط فقط به دلیل تهدیدهای روزمره ای مانند کاهش علاقه در صمیمیت فیزیکی، یا کاهش احساسات مثبت در پی انتقادهای مداوم و تحقیر یا حالات تدافعی منجربه نابودی رابطه می شود. حتی کنار هم ماندن زوجین برای چندین دهه، تضمینی برای حفظ رابطه میان زوجین نیست؛ میزان طلاق در زوج هایی با زندگی مشترک 50 ساله، از سال 1990 دو برابر شده است.